Tijdelijke arbeid loont steeds minder

ALMELO – Dat arbeid steeds minder loont weet al een kleine dertig procent van de Nederlanders. De laatste decennia staat de arbeidsvergoeding al onder druk. Eerst door het zogenaamde polderen en de laatste jaren door de wereldwijde financiële crisis die is ontstaan door zakkenvullers in de Amerikaanse hypotheekmarkt die ook elders navolging vond. Het gevolg is het verleggen van het ondernemersrisico naar de al dan niet tijdelijke werknemers terwijl de lijst met rijken alleen maar toeneemt. Een modaal inkomen begint in Nederland met 32.000 euro bruto per jaar, maar de helft van de zogenaamde flexwerkers moet het doen met maximaal 21.000 euro bruto jaarlijks, waarvoor dan wel 40 uur per week gewerkt moet worden. In Nederland zijn 4,8 miljoen mensen afhankelijk van een flexbaan terwijl het aantal vaste arbeidsovereenkomsten in de laatste 10 jaar zakte van 75 naar 69 procent (CBS). Vooral onder de 35 jaar is dat het geval en onder de 25 jaar zakte het aantal vaste banen zelfs van 60 procent naar 40 procent.
Volgens de Europese statistische dienst Eurostat scoort Nederland daarmee het slechtst van de omliggende landen in de Europese Unie.
De Tilburgse arbeidseconoom Ronald Dekker noemt het in de Telegraaf een bekend fenomeen dat zich in ons land sinds jaren ontwikkelt. “De ellende concentreert zich aan de onderkant van de arbeidsmarkt. Daar werken mensen in kleine schoonmaakbaantjes of bijvoorbeeld als oproepkracht”, aldus Dekker.
Het aantal ZZP’ers nam in dezelfde jaren fors toe, maar ook daar zit de klad in qua betaling. Door de bouwcrisis zijn de uurvergoedingen drastisch afgenomen en vaak zelfs gehalveerd in de laatste vier jaar.
De loonontwikkeling in Nederland heeft tevens dramatische gevolgen voor het bestedingspatroon. Terwijl de export nog steeds groeit en er een positieve export/import verhouding bestaat, groeit de inflatie door stijgende consumentenkosten waardoor de nationale begroting, ondanks de miljardenbezuinigingen, niet onder de 3 procentnorm van de Europese Unie komt. Het kabinet Rutte-Samson dreigt daarmee in een neerwaartse spiraal te komen waardoor meer bezuinigingen in het verschiet liggen, maar het probleem niet oplossen.