Gewoon Chris

Op deze pagina de beschouwingen van onze columnist Chris. Over allerlei dagelijkse dingen zoals zaken die spelen in uw woonwijk, over de 'handel & wandel' en besluitvorming door de plaatselijke politiek, over de ontwikkelingen binnen het politieke Twentse of "Haagse" klimaat, of over zaken waarvan u vindt dat Chris dat onderwerp maar eens aan de "kaak" moet stellen.
Wilt u reageren op zijn 'vomeersels'? Stuur dan uw reactie naar onze redactie.


Plaatsing  
 
17-01-2011  

Over: Lastige kinderen, Dolle Pret, en niet lollig


Supporter van Heracles, maar dan wel op z'n Grieks
 

Het is weer Dolle Pret in Almelo. Een bedrijven terrein op een locatie met agrarische bestemming anno 1953…
Typisch Almelo, traaaaaaaaaaaaaaag.
Maar één ding is het bestuur erg goed in… UITSTELLEN!!!!!!!!!!!
Ook jullie gemeenteraadsleden…
Kom op man, aantrappen, gas erop, gaan voor die banaan.

En de plaatselijkie VVV is nu ook al weg.
Dat moet jullie toch te denken zetten? Of heeft het college jullie zo murf gepolitiekt dat jullie helemaal niks meer kunnen….???

Maar terug naar die Dolle Pret… De hamvraag is eerst: waarvoor heb je kinderen?
Voor de kinderbijslag, om te mishandelen, om ze zo snel mogelijk op te bergen in de kinderopvang, zodat Pa en Ma beiden zich de schompus kunnen werken voor de 2e auto, de alimentatie, de flatscreen en voor de elke 5 jaar nieuwe keuken, slaapkamer etc…
Zwanger worden is leuk, de manier waarop meestal nog leuker. Het baren… ach tsja doet weel een beetje pijn zo heb ik mij laten vertellen. Dan hebben we zo’n echte pop in de 15 duizend euro kostende kinderkamer liggen en dan.. zo snel mogelijk weg dr mee.
En dan vooral de misstanden die dan volgen, de schuld geven aan… de overheid, want opvoeden doen we niet meer thuis…. Daar moet de overheid voor zorgen, want daar betalen we tenslotte belasting voor…. Toch?

En dan komt er een goede middenstandster (lekker ding overigens met alle respect Henny, madawejwel…) die een hele mooie oplossing heeft voor die lastige kinderen.
Zij begint een Dolle Pret gedoe, waar alles 100% veilig en in orde is zo heb ik gelezen…. Blijkt dat er hier en daar toezeggingen zijn gedaan door ambtenaren en andere randfiguren zoals wethouders… (We denken nog steeds dat het college de dienst uitmaakt, maar neuhhoor, ut zijn de ambtenaren.. de 3e macht. Sterker nog, er zijn ambtenaren feestjes gegeven daar in Ayladin of zo. En die hadden Dolle Pret, zo heb ik mij laten vertellen.

Maar mooi alles weggeparkeerd in een ex skelter race gebouw, die wel een horeca vergunning had. Eerst had Henny ook een vergunning en in 1ne werd er een plan veranderd en toen kon ze gaan betalen. Horeca hoort in de binnenstad.
Ammehoela.. Horeca hoort op de plek waar het leuk is en waar het economisch een succes is en waar alle mensen Dolle Pret hebben. En dan vooral die lastige kinderen. Die allemaal in de binnenstad? Alsjeblieft niet. Wegschoffelen op een industrieterrein. Da’s Dolle Pret…
Zo hoort het..
Zo ook dat gedoe rondom die speelgoedwinkel op de woonboulevard. Nee, een leegstaande winkelruimte dat willen we!!!!!!!!!!! Dat verkoopt tenminste….

En dan een illegaal gebouwde metaalshredder machine van ruim 1 miljoen euro’s. Dat moet kunnen???

Maar een hardwerkende onderneemster die nu even niet Dolle Pret heeft, die moet nu weg.
Kijken of NOVA er een mening over heeft..
Als ik Henny was, ging ik mooi Dolle Pretten in België. Daar hebben ze ook lastige kinderen die Dolle Pret hebben op industrie terreinen.

Enfin ik wind mij weer helemaal op hier in Frankrijk..

Doei, vind ik…..

Chris..

 
23-01-2011  

Dat was ut dan...

 

Gebrek aan inspiratie, gebrek aan zin, gebrek aan de “drive”… geen gebrek aan “frustratie”. Het is gewoon mooi geweest.
Heel veel jaren met plezier mijn vomeersels mogen schrijven.
Kort door de bocht soms.. Maar nooit de bedoeling om iemand te kwetsen! Nogmaals, mocht dat ooit het geval zijn geweest, dan bij deze nogmaals, mijn welgemeend excuus.

En ja, ik wordt JUIST heel veel benadert door hotemetoten en andere “randfiguren” en niet alleen vanuit het stadhuis. En waarom? Omdat ik nu niet meer gerelateerd ben aan een partij. Ik ben niet meer gevaarlijk. Ik kan mij nu van links naar rechts bewegen zonder aan één of andere fractievoorzitter, burgemeester (m/v), wethouder, verantwoording af te moeten leggen. Ik hoor nu juist dingen, waar ik nu niks meer mee kan/mag. Ik krijg nu vertrouwelijke info, waar ik niks mee doe, omdat ik te vertrouwen ben.
En men verwacht steeds meer van mij, alsof ik een politieke partij in mijn eentje ben……
En daardoor weet ik dingen vooruit en loop dus eigenlijk achter de feiten aan. En dat heeft mij, nadat ik niet meer herkozen ben als raadslid, zeer gefrustreerd. Want ik kan/mag er helemaal niks meer mee…
Ik heb dus hele brede schouders, die te vaak worden gebruikt om zaken binnen het Almelose op te leggen, waar ik dan uiteindelijk niks mee kan…. mag…

Dus het is nu tijd om te stoppen.

Dat houdt echter niet in, dat ik e.e.a. niet kritisch zal blijven volgen, maar nu met een mindere druk….. minder achter de feiten aan, minder “te laat”…
Ik ga eens kijken hoe het in Nieuw Zeeland is.. Wie weet nog leuker dan Almelo, Frankrijk of de Polder….

Bij deze dank aan het AN, dank aan de lezers die mij het vertrouwen hebben gegeven…
Maar van mij af zijn jullie nog niet en ik dreig nooit….

Good goan.. vind ik

Chris de Vries. 22 januari 2011

Reactie:

Beste Redactie, Beste Chris,

Jammer om te moeten lezen dat er geen inspiratie meer aanwezig is bij Chris om de Almelose Politiek en haar randverschijnselen van tijd tot tijd te beschouwen. In mijn ogen waren het altijd licht kritische beschouwingen met een fijne ondertoon. Je kon als bekritiseerde er altijd mee uit de voeten, het ademde geen rancune uit. Gaf wel altijd enige pijnpunten, waar als je dat wilde iets mee kon. Beste Chris, tegenwoordig zwervend over deze aardkloot, ik zal je schrijverijen in elk geval missen. Overdenk tijdens je omzwervingen nogeens of je toch niet een wekelijkss colum zou willen schrijven. Maar bovenal geniet van wat je onderweg tegenkomt en dat jij dat zult doen, dat weet ik zeker.

Groeten en zeker tot ziens,

Ruud Borgman

Archief
Terug naar vorige pagina